Ik ben een echte bleitgriet. Schotel mij het minste sentiment voor op het grote of kleine scherm en ik lig binnen de minuut te grienen gelijk een klein kind. En neen, niet alleen bij die typische VijfTV films waarbij een moeder stervende is en nieuwe pleeggezinnen zoekt voor haar 10 kinderen (minstens 4 zakdoeken vol), maar ook bij die slijm-televisie-reality-shows waarbij een arm gezin met een vader in Irak een volledig nieuw huis krijgt en een blitzbezoek van papa erbovenop. En masse rollen de tranen dan van mijn wangen.
En ik heb het van geen vreemden. Mutti en zus zijn minstens even erg. En het grappige is dat we meteen wisten/weten van elkaar wanneer we begonnen/beginnen te wenen. Vroeger lagen we in drie verschillende zetels voor de buis en keken we op precies hetzelfde moment naar elkaar vanboven een kussen dat stevig tussen onze armen geklemd zat. Alledrie met rode ogen, natte wangen en bij de ene de mascara al wat meer "gesmudged" dan bij de andere. En dan schaapachtig naar elkaar glimlachen... en papa ons uitlachen...
Ook in de bioscoop, zeer vervelend. Want meestal op het ergste weenmoment gaat het licht aan en begint iedereen naar buiten te lopen. Ik zit dan meestal nog even zo laaggezakt mogelijk in mijn stoel om mijn gezicht iets of wat presentabel te maken. Al moet ik zeggen dat het alweer een tijdje geleden is dat ik nog gehuild heb in de cinema. "Brokeback mountain", denk ik. En op een moment tijdens "Volver", als ze zingt.
En nu ook al bij Fata Morgana... Omdat twee broers, waarvan eentje het Down-syndroom heeft, gratis tickets krijgen van BMI richting Schotland.
Het begint erge vormen aan te nemen...
sjit en deze fata morgana heb ik juist moeten missen want er was onverwacht bezoek. Ik zou ook gas gegeven hebben...ge moogt gerust zijn
Posted by: christine | Jul 02, 2006 at 15:58
de laatste keer dat ik weende was van het lachen toen ik een van de ex- Topmanager collega's op eigen site zichzelf zag aanprijzen om rondleidingen door het geliefde Antwerpen te geven a 5 euro pp.
Posted by: jimboe | Jul 02, 2006 at 17:37
Pfff, had ook al zo'n moment bij Fata Morgana, maar dacht dat dat aan m'n zwangerschapshormonen lag... :)))
Posted by: Mieke | Jul 03, 2006 at 04:35
Voor mij is Fata Morgana mijn vaste bleitmoment. Ik beschouw dat als het moment waarop ik de voorbij week verwerk ;-)
Posted by: buitel | Jul 03, 2006 at 07:23
Never forget : huilen is heel goed voor de oogjes: worden ze weer eens proper gemaakt en krijgen ze een mooie glans. En Brokeback mountain was bij mij ook prijs vraag maar aan Anneke ha !
Posted by: danielle | Jul 04, 2006 at 03:04
troost je, zo zijn er nog :-|
Posted by: Talleke | Jul 04, 2006 at 09:50