Life and its little pleasures

Humo

Hey, wilt er mij niemand de nieuwe Humo doorsturen? Ik wil van Jonathan en Bram lezen.

Relax

So, the weekend is over and time to relax a bit again. Every time I come to Belgium, my weekends are packed with running from here to there and trying to see everyone again. But I'll be glad when I'm back in the UK this evening and just sit on the couch and do absolutely nothing. Don't get me wrong, I love coming home and catch up with everyone. Friday was fun in Genk and I really enjoyed seeing everyone in Leuven again on Saturday. Pieter, Ellen, Inti, An, Els, Ax, Tim, Tuur, PJ... fantastic to see all of you are doing great and are looking good. The rest of the weekend was reserved for the family. Anna is already 1 year old and Marie is just adorable. My sis did good... :-)
Now just a nice day in the office in Antwerp and then we're off again. Until next time... (Werchter or so?)

Lang weekend

Sommige simpele dingen kunnen je weekend toch bijzonder aangenaam maken:
- de laatste vergadering voor het weekend in de Metropole op de Oude Markt (en Yf die trakteert want hij is papa geworden)
- het STUK-eindfeest (met Milow en Kid Fear achter den toog, Shellac die persoonlijk signeert en een bijzonder goede imitatie van Harris :-))
- het perfecte kleedje vinden voor het feest van donderdag
- lekker laat opblijven en lekker laat uitslapen
- interviews samen met enkele kandidaten (journalist: Zien jullie (kandidaten) elkaar nog soms? Koen: Ik ga soms nog ene drinken met Bjorn en Bianca! En dan gieren... Onnozel? Ja, maar na zoveel keer dezelfde vragen...)

En dan die dingen die me mateloos blijven ergeren:
- The Da Vinci Code in een overvolle zaal vanaf rij 2 met lawaaierige, idiote trutten op de eerste rij (slechte film!!)
- poetsen
- spam, hopen spam
- fotoshoot na 4 uurtjes slaap
- mensen die zo rondom zich heenkijken terwijl je hen iets vertelt, hopend dat er iemand interessanter langkomt (ligt misschien aan mijn verhalen?)

Groupie

Dog Eat Dog trad gisteren op in het depot. Vermits A. en ik daar vroeger (toch 12 jaar geleden) zot van waren, konden we niet anders dan gaan kijken! Very very Old School! Spijtig dat er zo weinig volk was, want het concert was heel erg plezant. Oude CD-hoesjes laten tekenen, op de tourbus gaan zeveren met de band, meekwelen aan de micro en pintjes van de drummer krijgen tijdens het concert... Allemaal heel erg plezant. Kwestie van ons nog eens jong te voelen, hé!

Europa

Gisteren ook naar de Bebop geweest voor een avondje Europa. Met Saïd zou ik graag wel eens een avondje aan de toog willen hangen. Hij lijkt me een enorm aangename en interessante mens, alhoewel ik het zeker niet altijd eens ben met zijn ideeën. Naast de ongetwijfeld zeer belangrijke conclusies van andere toehoorders en persfotografen heb ik vooral het volgende onthouden:
- een debat over Europa zou net iets leuker zijn met meer dan één Europa-specialist;
- iemand moet Saïd eens uitleggen dat rooming en roaming twee verschillende dingen zijn. Ik offer mij op om dat verschil te gaan demonstreren uitleggen;
- het oog wil ook wat en dat werd niet vergeten. Zowel voor de vrouwen als de mannen was het podium aangenaam om naar te kijken;
- de man van de techniek is in zijn vrije tijd bezig met de "petrol"-voorraden;
- en Saïd moet proberen de Zevende dag te halen zodat de kindjes Europa niet meer saai vinden.

Takkewijven

Gisteren naar Hormonia gaan kijken in het depot. Ik had er een beetje schrik voor, zeker na deze post, maar het viel allemaal geweldig mee. OK, het duurde misschien net iets te lang, maar het was echt wel lachen. En dan waren er nog Hugo Matthijsen en Ronny Mosuse...

Wat moet het toch geweldig zijn om je zo als een complete slettenbak te verkleden, met pruik en zonnebril, om dan een uur lang de zot te houden met alles en iedereen. En vooral een beetje te lachen met de mannen... Mmm misschien daarom dat mannen het minder te pruimen vinden :-)

Wij, E., A. en ik, hebben beslist om dat ook eens te doen voor de lol. Allez, onder ons... misschien met 1 of 2 foto's als resultaat.

Gangster

Je moet zeker gaan kijken naar de film "Tsotsi". Zeer sterk en volgens mij een verdiende winnaar van de Oscar voor Beste Buitenlandse Film. Ook van de hoofdrolspeler gaan we nog horen. De film speelt in de Studio in Leuven.

De politie, uw vriend

Net getuige geweest van een surrealistische scene. Ik stond op de stoep voor de Studio cinema en toen gebeurde ongeveer het volgende:

Een luxe-auto stopt net voor me, twee mannelijke politieagenten in uniform stappen uit en bekijken een rijhuisje tegenover de bioscoop. Een minuut later stopt een politieauto voor hen en daar stappen een vrouwelijke en een mannelijke agent uit. De vier agenten groeperen samen voor de bioscoop. Opeens steken de drie mannen over en dringen het huisje binnen (Ik heb niet gezien hoe, maar ik vermoed dat de benedenbewoner voor hen opendeed). De vrouwelijke agent blijft observeren vanaan de overkant. Na 3 minuten komen de agenten weer buiten en groeperen langs mij voor de bioscoop. De grootste van de agenten roept naar zijn collega's: "Die kerel stond ons op te wachten met zijne lul in zijn handen. Witte tanden heeft 'm, allez, ze zullen wel zo vuil zijn als het maar kan, maar omdat hij zelf zwart is lijken zijn tanden wit."
Hier begin ik ongemakkelijk rond te schuiven en me af te vragen wat er in hemelsnaam aan de hand is en waarom die flik meent dat hij zijn racistische conversatie voor de hele straat moet voeren.
Opeens doet een van de agenten het achterportier open en ik zie een zwarte meneer in de auto zitten. De agent begint in het Engels tegen hem: "It's here, but he is not here, so we'll look for him" en hij doet de deur weer dicht.
Dan zegt de grootste: "Nu komen ze godverdomme al naar hier om zelfmoord te plegen. Ik vind het prima dat ze dat doen, maar dat ze ons niet bellen voor ze het gedaan hebben. We zullen het wel horen achteraf." Waarop de vrouwelijke agent antwoordt: "Inderdaad, we zullen de vaststellingen achteraf wel komen doen." Hierna stappen ze allemaal terug in hun wagens en rijden weg.

Vreemd, zeer vreemd...

Absynthe Minded

Als 16-jarige werd ik zo ongeveer verliefd op de zanger van elk groepje dat ik goed vond; zeker na ze live gezien te hebben... Ach die goede oude tijd...

Blijkbaar heeft dat podiumgebeuren nog altijd iets aantrekkelijks, want na hun voortreffelijk concert gisteren in het Depot mogen zowel zanger Ben als pianist Jan wel eens onder mijn balkon verschijnen met roos in de mond. (Wel nog een oplossing vinden voor het feit dat ik eigenlijk op de benedenverdieping woon)

Fiets

Ik ben een absolute autogebruiker... Ik woon in Leuven, maar toch stap ik voor de allerkleinste afstanden altijd in mijn zwart bakske. "Schandalig!" hoor ik u al zeggen, en ja, ik geef u gelijk. Vandaar verandering van strategie. De fiets van vriendin A. staat sinds eergisteren bij mij thuis en gisteren ging dat beestje ingewijd worden. Een tochtje naar de Sportplaza en dan wat baantjes zwemmen om weer sportief richting zu hause te keren. Ten minste, dat was het plan...

Rond kwart na zeven thuis van het werk en snel de zwemzak klaargemaakt, want vriendin A. zou om 8 uur aan het zwembad staan. Dikke trui, dikke jas, GSM en portefeuille uit handtas en in zwemzak, I-Pod aangesloten, sjaal om en hupsakee we zijn ermee weg...

Oei, dynamo... hoe werkt dat spul op die fiets... Tien minuten chipoteren, lichtjes opgejaagd en twee telefoons met A. later : tadaaa.. dynamo raakt wiel... Oef. En wijlen weg. Of toch niet... Daar komt geen licht uit die fiets, van voor noch van achter. Shit! Opnieuw een kwartier chipoteren met draadjes, weer twee telefoons met A. en zeer geagiteerd. Maar noppes, niks, nougabollen. Geen foton te zien.

Resultaat van sportief voornemen: De fiets terug in de tuin gezet/gegooid, A. gebeld om naar mijn thuis te komen, het zwart bakske ingekropen om 500 meter verder ne goeie pizza te gaan eten.

En gesmaakt dat het heeft...