Life and its little pleasures

Danielle

Picture taken inside the artwork "Blind Light" by the British sculptor Antony Gormley, on display in the Hayward Gallery. Worth a visit.

Home

Since Friday night (late) back in London and I still feel completely jetlagged. I'm having a hard time focussing and I get annoyed for the tiniest thing. Guess I'm not the ideal co-worker today... Thank god I can actually close the door of my office when I'm in London.

VIPs

My sister turned 30 this weekend and what better way to celebrate this than by visiting your siblings on the other side of the Northsea! Great to see you again Karen en Pieter. I had a fantastic time. Can't wait to see the kids again next week.

More pics here.

Faust

Every now and then, you get to experience something special... and special is probably the understatement of the year when describing Faust, the latest production of Punchdrunk.
Because of some magic in scoring last minute tickets, I was able to be immersed in it on Friday night in one of the old warehouse buildings in Wapping, close to where I live. Sadly, they will knock down the building after the production leaves, but at least they got to use it for free for this extraordinary "play".

I'll leave it up to the experts to give you the normal reviews, but I can only share their opinion when they describe it as brilliant. Imagine running around in a dark 5-story warehouse while wearing a mask, trying to follow the actors, finding scenes of the story, getting a drink from Mephistopheles, walking through an abandoned library, bumping into good and bad angels, ...
Then imagine the perfect music to set the scenes and smells that make you feel like you are actually in a movie. I have never been to a performance like this before, but it absolutely took my breath away...

And when they, after the last scene, have an excellent band playing in the "Blues"-bar that is actually part of the decor, and everybody is dancing and drinking, I can only think of trying to find more tickets to go again. It's also very cool indeed when your company knows the actors and you can stay and have fun with the cast and crew until the early hours... And yes, the hairband of Felix, the director probably was the coolest prop of the entire evening...

Work

Bit silent here lately, I know. But there's not that much to tell. Just work, work, work.
Next week I'll be back in Belgium for a couple of days for a seminar in Ghent. I'll come and listen to some of you "colleague-bloggers" and see if you are as full of s**t in real life as you are online :-). Looking forward to it.
It's been since Christmas since I've been home. And with home I mean Riemst. Time really does go fast. Maybe I'll even go bowling again. I can't even remember the last time I was there. And I do have to keep my game up! Especially since I can't stop daring people to play against me (yes.. me and my big mouth...)

This weekend I have some VIP-guests coming over, but more on that later...

Big city life

Another fun weekend in London: famous visitors (see pic below, taken by BH), strange but exciting photoshoot in the middle of the night somewhere in the city (see 2nd pic below), fantastic dancing on Saturday night, some work stuff, nicking a t-shirt, watching my first rugby-match (England-Ireland) in an Irish pub etc...

Not so nice: Having my purse stolen...

Home sweet home

Finally back home... I left here on the 17th of January, seems like ages ago... I did manage to squeeze one more picture of the New York snow out of my camera from the window of my apartment.

Mmmm, will miss the big city... Better start getting everything in motion for that H1B visa. If everything goes to plan, I could get there in the late summer.

Today, the Gent-entrepreneur has arrived for a couple of days London. I hope he has a good time with his wife here. Strange how easy and fun it is to meet people via blogging.

2007

Enkele sfeerbeelden van de laatste momenten van 2006 in Londen hieronder. Dat 2007 voor jullie allemaal fenomenaal mag zijn. Ongeveer zoals mijn 2006.
(En ja... de laatste man die we gekust hebben in 2006 was een Bobby! De eerste in 2007 daarentegen...)

And the winner is...

Voila, het is bekend, ik weet de winnaars!WinnaarS? Ja! Winnaars! Want omdat ik mijn camera vergeten ben en het niet kan bewijzen; omdat ik veel te lang gewacht heb en omdat ik toch niet zal winnen bij de wedstrijd (en er dus geen vat Duvel zal zijn), heb ik maar beslist om twee mensen gelukkig te maken.

De papiertjes werden vol namen geschreven, ze werden allemaal in een grote pot gesmeten (ijsemmer van hotelkamer) en 2 winnaars werden eruit gepikt. En dat zijn geworden:

- Bart van Netlash

- Deborah van Screenvision

U ontvangt dra een e-mail met de officiele voucher (volgende week). Het weekendje is geldig voor twee en in heel 2007, maar ik vermoed dat er misschien al iemand in februari komt... En voor de sceptici, Deborah ken ik heel goed, Bart heb ik nog nooit in mijn leven gezien. Kwestie van te verduidelijken dat ik niet gewoon aan vriendjespolitiek doe. Het lot heeft beslist.

Ok, ik geef toe, ik heb een beetje gefoeteld. Steven (T.) was het tweede briefje dat ik trok, maar vermits die al zelf 6 jaar in Londen woont, vond ik het eerlijker om nog eens opnieuw te trekken. Steven, ik zal je nog wel eens een pint trakteren!

Bobby

Vorige week ging ik een pintje drinken na het werk met collega Victoria uit New York.
Resultaat: 1 handtas van madame collega gestolen.
Inhoud: 1 portefeuille met 200 dollar cash, enkele credit cards, 1 Amerikaans paspoort, 1 blackberry, 1 GSM, 1 digitale camera, 1 haarborstel, 1 make-up tasje, 1 paar lederen handschoenen en nog een aantal prullen.
Achteraf viel de klik... afgezet door een zwangere madame en haar vriendin die ons heel professioneel afleidden om dan met de tas te verdwijnen. In de plaats lieten ze een Mango handtasje liggen met niks erin. De handtas van collega was (naar haar zeggen) 1500 dollar waard. De avond eindigde met een sessie van 3 uur op een politiebureau in Shoreditch en een hysterische (en tegen die tijd) zwaar dronken collega (de bar wilde de pijn verzachten). En zet een dronken New Yorkse samen met de ongeveer meest domme flik die ik in mijn heel leven al ben tegen gekomen en dat leidt tot zeer surrealistische conversaties om 1 uur 's morgens.
Na het gaan betalen van haar hotel heb ik dan nog de hele volgende ochtend op de Amerikaanse ambassade gezeten om collega weer aan een emergency-paspoort te helpen.
D'er zijn leukere manieren om een avondje stappen te eindigen...

Maar man, man wat een idiote Bobby. "So tell me Miss, was the lady actually pregnant, or did she seem pregnant?"

Blijkbaar gebeurt dat nog wel met andere Amerikaanse madammen in het buitenland.